Kroz istoriju
Subotica ima dugu tradiciju organizovane zdravstvene zaštite stanovništva. Kada je 1779. godine, za odanu službu subotičkih graničara habsburškom dvoru, Marija Тerezija proglasila Suboticu slobodnim kraljevskim gradom, tadašenje gradsko rukovodstvo je, u skladu sa Opštim normativima, aktom o organizaciji zdravstvene službe izdatim u Beču 1770. i Uputstvom iz 1778. godine, dobilo obavezu da uspostavi bolničku službu.
Već tada se takozvani Uboški dom često naziva „bolnica“ (Nosocomium), a početkom 18. veka građanski fizikus leči obolele siromašne građane u ovoj ustanovi i sebe naziva „upravnikom bolnice“.
Prva bolnica otvorena je 1. oktobra 1841. godine. Imala je 20 bolesničkih kreveta, 2 bolesničke sobe, sobu za rekonvalescente, odgovarajući nameštaj, kuhinju, druge prateće prostorije i bunar u dvorištu.
Zahvaljujući industrijskom razvoju i urbanizaciji, tokom 19. veka brže se razvija i zdravstvo. Gradska uprava zaključuje da Subotica mora imati modernu bolničku službu, te februara 1890. godine donosi Odluku da se nova bolnica izgradi kod takozvane Šandorske kapije (gde se i danas nalazi). Izgradnja osam paviljona za potrebe bolničkih odeljenja kao i ostali prateći objekti završena je 1897. godine. Subotička bolnica je u to vreme bila jedna od najmodernijih u ovom delu Evrope.
Početkom 19. veka nastavljena su ulaganja u ovu oblast pa je broj bolničkih kreveta sa 160 povećan na 410. Međutim, I svetski rat i ekonomska kriza posle njega značajno su usporili dalji razvoj.
Osnivanje “Doma narodnog zdravlja“ 1925. godine se smatra jednom od značajnijih prekretnica u istorji razvoja zdravstvene službe u Subotici. Dom narodnog zdravlja je osnovan sa ciljem da se u sistem zdravstvenih usluga organizovano unese preventivna medicinska delatnost. Zato se ova godina povezuje sa nastankom današnjeg Doma zdravlja Subotica. U sastav „Doma narodnog zdravlja“ ulaze, Antituberkulozna stanica, Kožno-venerična stanica i Školska poliklinika. Tada su postavljeni i temelji dispanzerske službe u Subotici.
Posle II svetskog rata Dom narodnog zdravlja uz specijalističku i dispanzersku, dobija i službu opšte prakse, odnosno sektorske ambulante i zubne ordinacije, a u okolnim naseljima rade zdravstvene stanice. Kao posebna služba, Zubnolekarska poliklinika je nastala 1947. godine, objedinjavanjem i koncentracijom zubnih terapeuta.
Tokom 1950. godine, u sklopu reorganizacije zdravstva i uvođenja “organa društvenog upravljanja”, zdravstvena služba se osamostaljuje. Krajem pedestih godina gradi se šest novih zdravstenih stanica a potom Centar za zdravstvenu zaštitu majke i dece i Zavod za zdravstenu zaštitu. Narednu deceniju obeležila je izgradnja zdravstenih stanica u Bajmoku, Bačkim Vinogradima, Hajdukovu, Kelebiji, Bikovu, Đurđinu, Novom Žedniku …. U ovom periodu uspostavljene su i prve zdravstvene stanice u tada velikim preuduzećima kao što su, na primer, “Sever“, “Solid“ i “29, novembar”.
Od 1. januara 1970. godine, u nastojanju da se unapredi organizacija zdravstvene službe u Subotici, dotadašnjih deset zdravstvenih radnih organizacija se integriše u jednu i osniva Dom zdravlja. Prvenstveni cilj spajanja bio je obezbeđenje što kvalitetnije vanbolničke zdravstvene zaštie i primena dispanzereskih metoda rada.
Četiri godine kasnije (1974.), osniva se Medicinski centar Subotica u čiji sastav ulaze Opšta bolnica i Dom zdravlja, a 1989. godine pridružuje im se i Apoteka. Tokom 1993. godine Apoteka se osamostaljuje, a Zdravsteni centar do 2006. godine nastavlja da radi sa dve radne jedinice (Opšta bolnica i Dom zdravlja).
U sklopu nove reorganizacije zdravstvene službe, koja je sprovodena na državnom niovu, 2006. godine počinje proces razdvajanja Bolnica i Domova zdravlja koji prelaze u nadležnost lokalnih samouprava.
Od 21. novembra 2007. godine Dom zdravlja Subotica radi kao samostalna zdravstvena ustanova, i kao takva funkcioniše i danas u službi stanovnika Grada Subotica.
